Tag: promocja oferty

24 stycznia przy­pada 76. rocz­nica wyzwo­lenia Bydgoszczy spod okupacji hitle­row­skiej. W związku z tym wyda­rze­niem zachę­camy czytel­ników do zapo­znania się z książ­kami, w których ważną boha­terką jest Bydgoszcz. Prze­czy­tacie o miej­scach, które na pewno rozpo­znacie, na wspo­mnienie których zakręci się Wam łezka w oku i takie, o których istnieniu wygod­niej byłoby zapo­mnieć. Po lekturze ma się ochotę wyjść na ulice naszego miasta, by z książką w ręku poznawać miej­skie zaka­marki. To gdzieś tu muszą czaić się zazdrość, rozpacz, radość, miłość, lęk, nadzieja, które emanują z kart tych książek.

Czytelnia poleca:

Sekrety Bydgoszczy / Halicki, Krzysztof. – Łódź: Księży Młyn Dom Wydaw­niczy Michał Koliński, 2017 Sygn. 163728 p, 163729

Wojenne sekrety Bydgoszczy / Droz­dowski, Krzysztof. – Warszawa: Agencja Wydaw­nicza Cinde­rella Books Andrzej Zasieczny, 2019 Sygn. 167669, 167670

Wybrałem Bydgoszcz: Dzien­niki 1989 – 2009 / Bana­szak Józef. – Bydgoszcz: Bydgoski Dom Wydaw­niczy „Margra­fsen” s.c, 2011 Sygn. 153768

Gniazdo zastępcze / Chmie­lewska, Gizela. – Łomianki: Wydaw­nictwo LTW, 2018 Sygn. 166158, 166159

To historia „utkana” ze wspo­mnień kreso­wych wygnańców, uzupeł­niona doku­men­tami i mate­ria­łami z między­wo­jennej prasy, bogato zilu­stro­wana fotografiami.

Mord na Zimnych Wodach / Grosman Małgo­rzata. – Poznań: Zysk i S‑ka, 2019 Sygn. 168332, 168419

Rok 1926, Bydgoszcz. Znale­zienie zwłok młodej kobiety na wyspę na Zimnych Wodach staje się począt­kiem śledztwa, prowa­dzo­nego przez aspi­ranta Andrzeja Fąferka. Krok po kroku poli­cjanci odkry­wają mroczną historię seryj­nego mordercy.

Rzeka zbrodni / Jaku­bowski Jaro­sław, – Poznań: Wydaw­nictwo Zysk i S‑ka, 2015 Sygn. 167424

Główny bohater – komi­sarz Leon Gajewski musi rozwiązać poważna sprawę krymi­nalną, która miała miejsce w styczniu 1920 roku.

Seria „Grzechy młodości” Edyty Świętek. Głów­nymi boha­te­rami sagi jest rodzeń­stwo Trze­ciaków. Każde z nich ma swoje życie i zupełnie odmienne problemy. Akcja toczy się od czasów PRL‑u aż do lat 90. Ta powieść wciąga już od pierw­szej strony. Burz­liwy czas prze­mian gospo­dar­czych i ustro­jo­wych. Chci­wość bierze górę nad rozsąd­kiem , a za czyny doko­nane w prze­szłości nadchodzi czas
rozliczenia.

Rzeka kłamstw / Świętek, Edyta. – Poznań: Wydaw­nictwo Replika, 2019 Sygn. 167387

Echa niewier­ności / Świętek, Edyta. – Poznań: Wydaw­nictwo Replika, cop.2019 Sygn. 168173

Cień zbrodni / Świątek, Edyta. – Poznań: Wydaw­nictwo Replika, cop.2020 Sygn. 168723

Szczyty chci­wości / Świętek Edyta. – Poznań : Wydaw­nictwo Replika, cop. 2020 Sygn. 169301

Alazza / Czyżewski, Cezary. – Bydgoszcz: [wydawca nieznany], 2017 Sygn. 168717

Tadeusz Siekierski, fizyk, zostaje wcią­gnięty przez swojego kolegę poli­cjanta w sprawę z pozoru czysto krymi­nalną. Historia zaczyna się kompli­kować, gdy okazuje się, iż sprawca nieko­niecznie jest człowiekiem…

Mgły prze­szłości / Czyżewski , Cezary. – Bydgoszcz: [wydawca nieznany], 2018 Sygn. 168718

Demo­nica Alazza nieocze­ki­wanie znika. Tadeusz Siekierski zaczyna szukać jej na własną rękę, co spro­wadza na niego same kłopoty.

Inna dusza / Orbi­towski, Łukasz. – Warszawa: Wydaw­nictwo Od deski do deski Sp. z o.o., cop. 2015 Sygn. 159696

„Inna dusza” Łukasza Orbi­tow­skiego – druga książka z serii na F/aktach. Autor sięgnął po temat głośnych morderstw, które miały miejsce w Bydgoszczy w latach 90. XX wieku. Z niewy­ja­śnio­nych przy­czyn nasto­latek zabija swojego kuzyna. Po trzech latach zabija kolejną ofiarę. Obydwie zbrodnie wstrzą­snęły nie tylko miesz­kań­cami miasta, ale i całej Polski.

Bydgo­skie legendy i przy­po­wieści / Kuczma , Rajmund; Derenda, Jerzy.- Bydgoszcz: Towa­rzy­stwo Miło­śników Miasta Bydgoszczy, 2013 Sygn. 159200, 157935p

Podstawę tego zbioru stanowią legendy, a także pokrewne im sagi i przy­po­wieści, które ukazały się drukiem, bądź prze­ka­zy­wane były ustnie z poko­lenia na poko­lenie. Legendy od wieków stanowią nieza­stą­pione źródło wiedzy o minio­nych czasach. Zawsze bowiem, nawet wzbo­ga­cone fantazją, zawie­rają ziarna prawdy.

Baśnie i opowieści o Bydgoszczy / Gwiaz­dowska, E.A.- Gdynia: Wydaw­nictwo Novae res, 2019 Sygn. 166544, 166545, 166543p

Wydaje się wam, że tylko Kraków i Warszawa mają swoje baśnie, mity i legendy? Poznajcie zatem Bydgoszcz, królew­skie miasto poło­żone nad Brdą i Wisłą, które może się pochwalić wyjąt­kowo ciekawą i burz­liwą historią. Zaklęte obrazy, ukryte skarby, okrutne porwania… W prasta­rych opowie­ściach o tym niesa­mo­witym mieście nie brakuje fascy­nu­ją­cych wątków! Jeśli chcecie poznać je wszystkie, przy­stańcie na chwilę i wsłu­chajcie się uważnie w echa dawnych legend kryją­cych się w starych ulicz­kach miasta.

Oprac. Mariola Burak, Kata­rzyna Krukowska-Cyra­no­wicz – Wydział Udostęp­niania Zbiorów

Źródła: cytaty ze wstępów książek

W biblio­tece są dostępne liczne prace o sztuce trans­la­tor­skiej – zesta­wienie wybra­nych propo­zycji.

Między­na­ro­dowy Dzień Tłumacza – to święto obcho­dzone jest 30 wrze­śnia, w dniu wspo­mnienia św. Hiero­nima ze Stry­donu, uzna­wa­nego za patrona tłumaczy. Jego najwięk­szym doko­na­niem było tłuma­czenie na łacinę tekstu Pisma Świę­tego z języków orygi­nal­nych, grec­kiego i hebraj­skiego. Prze­kład ten, znany jako Wulgata, stał się oficjalnym kato­lickim tłuma­cze­niem Biblii.

Dzień tłumacza był propa­go­wany przez FIT-IFT (fr. Fédéra­tion Inter­na­tio­nale des Traduc­teurs, ang. Inter­na­tional Fede­ra­tion of Trans­la­tors), Między­na­ro­dową Fede­rację Tłumaczy (obecnie afilio­waną przy UNESCO), od momentu jej utwo­rzenia w 1953 r.

W roku 1991 FIT podjęła inicja­tywę w celu oficjal­nego uznania Między­na­ro­do­wego Dnia Tłumacza, aby stał się on okazją do wyra­żenia dumy z wyko­ny­wania zawodu, którego ranga staje się coraz istot­niejsza w erze postę­pu­jącej globalizacji.

Czy wiesz, że…

Tłuma­czenie książek rozpo­częło się przed datą ich druko­wania. W rzeczy­wi­stości pierwsza książka wydru­ko­wana w języku angiel­skim była tłuma­cze­niem. William Caxton, który wpro­wa­dził prasę drukarską w Anglii, wydru­kował „The Recuyell of the Histo­ryes of Troye“ w 1473 r., którą prze­tłu­ma­czył z fran­cu­skiego orygi­nału Raoula Lefèvre’a.

Czy wiesz, że…

Najczę­ściej tłuma­czo­nymi książ­kami świata są:

• Biblia jest prze­tłu­ma­czona na największą ilość języków na świecie. Całość lub jej część jest dostępna w 3384 języ­kach, będą­cych języ­kami ojczy­stymi blisko 96,5% ludności świata.

Z książek dla dzieci:

• „Pinokio”- autor­stwa Carlo Collo­diego. Opowieść ukochana przez dzieci o małym, drew­nianym chłopcu została prze­tłu­ma­czona na ponad 260 języków, odkąd została opubli­ko­wana po raz pierwszy w 1883 roku.
• „Mały Książę“ – Anto­ine’a de Saint-Exupéry­’ego. Fran­cuski pisarz również dobrze się spisał, gdyż jego książkę prze­tłu­ma­czono na 253 języki od czasu jej publi­kacji w 1943 r.
• „Alicja w Krainie czarów” Lewisa Carolla i bajki Hansa Chri­stiana Ander­sena również zostały prze­tłu­ma­czone na setki języków.

Z książek dla dorosłych:

• Jeśli chodzi o 25 najczę­ściej tłuma­czo­nych dzieł lite­rac­kich, tylko jedna książka nie jest ani tekstem reli­gijnym, ani książką dzie­cięcą. „Dwadzie­ścia tysięcy mil podmor­skiej żeglugi“ autor­stwa fran­cu­skiego pisarza Julesa Verne’a zostało prze­tłu­ma­czone na 148 języków, po raz pierwszy opubli­ko­wano je w formacie seryjnym w latach 1869 – 1870. Historia przy­gody kapi­tana Nemo od tego czasu dotarła do czytel­ników na całym świecie.

Trochę o samych tłuma­czach: napi­sane… powie­dziane… zasłyszane…

„Pracują po cichu. Często miesią­cami, ba nawet latami, siedzą nad tekstem. Liczy się dla nich każde najmniejsze słowo. Wyła­pują konteksty, szukają znaczeń, budują zdania, by na końcu zniknąć pod cudzym nazwi­skiem. Tłumacze – szara eminencja literatury.”

„Tradut­tore – tradi­tore” czyli „Tłumacz – zdrajca”. Włoskie powie­dzenie dobrze oddaje charakter pracy tłumacza, trudno nie zdra­dzić, kiedy prze­tłu­ma­czyć trzeba nieprze­tłu­ma­czalne. W końcu prze­kład zawsze wiąże się z jakimś kompro­misem czy nagię­ciem rzeczy­wi­stości. Nieza­leżnie od tego, jak dobry jest tłumacz, zawsze tekst filtruje przez siebie, z różnym skutkiem.”

„Czasem jego własny styl wybija się z książki, czasem skrzętnie się ukrywa w zdaniach pisarza. Trudno powie­dzieć, który styl pracy jest lepszy. Nieza­leżnie jednak od tego, warto zwrócić uwagę, na fakt, że tłumacz to zawód wyjąt­kowo niedo­ce­niany. Znamy autorów, cenimy wydawców, potra­fimy wymienić krytyków lite­rac­kich, rzadko jednak kiedy nasz wzrok zawiesza się na nazwisku tłumacza. Mało kto dziś pamięta, kto wymy­ślił „Kubusia Puchatka”, czy przy­czynił się do sukcesu Corta­zara czy Hemin­gwaya w Polsce. A prze­cież praca tłumacza, niewiele różni się od tej, którą wyko­nuje pisarz, jest równie odpo­wie­dzialna i wymaga podobnej kreatywności.”

Broni­sław Zieliński – tłumacz prawie wszyst­kich dzieł Ernesta Hemin­gwaya i Trumana Capote. Dzięki niemu „Komu bije dzwon” czy „Śnia­danie u Tiffany’go” to lektury, do których chce się wracać. Nikt tak jak on, nie potrafił zwięźle i celnie oddać charak­teru amery­kań­skiej prozy lat 50.

Irena Tuwim – to ona zamie­niła Fredzię Phi-Phi w Kubusia Puchatka, czyniąc ze słod­kiej misiowej dziew­czynki, prze­kor­nego misia. Zawdzię­czamy jej całą, najpięk­niejszą lite­ra­turę dla dzieci „Byczka Fernando”, „Mary Poppins”, czy baśnie braci Grimm. Czasem zarzuca się jej, że zamiast tłuma­czenia, pisała na nowo. Cóż, z dosko­nałym skutkiem.

Zofia Chądzyńska – królowa Ameryki Połu­dniowej. Wierna tłumaczka Corta­zara, Borgesa i Marqueza. To między innymi (a może głównie?) jej dosko­nałym tłuma­cze­niom i intu­icji języ­kowej zawdzię­czamy boom na lite­ra­turę ibero­ame­ry­kańska w Polsce w latach 70. Realizm magiczny to jej drugie imię.

Jerzy Pomia­nowski – tłumacz z języka rosyj­skiego. Do jego najwy­bit­niej­szych osią­gnięć należy prze­kład „Archi­pe­lagu Gułag”. Udało mu się w nim oddać rosyj­skiego ducha i na zawsze zapaść w pamięć milionom czytelników.

Stani­sław Barań­czak – czło­wiek insty­tucja. Żongluje słowami, tłumaczy wiersze, sonety, opowiastki i wszystko, co wpadnie mu do ręki, chociażby Szek­spira, który dzięki jego prze­kła­dowi dostał nowe życie. Znów straszy, śmieszy i wciąga, tak jakby był napi­sany wczoraj, a nie prawie 500 lat temu.

Robert Stiller – podobno „Alicja w krainie czarów” to trzecia, po Biblii i drama­tach Szek­spira najpo­pu­lar­niejsza książka. W Polsce nie byłoby jej, gdyby nie Stiller. Otwórzcie swoje wydanie i spójrzcie do przy­pisów, tak jak on, nie pracuje dziś już nikt.

Pod adresem dzien​tlu​macza​.pl zamiesz­czono wirtu­alną wystawę Portrety prze­kładu, na której trzy­dziestu tłumaczy i tłuma­czek przed­stawia i poleca czytel­nikom ulubioną, najbar­dziej warto­ściową lub najnowszą książkę we własnym przekładzie.

Oprac. Alina Melnicka-Zygmunt, Kata­rzyna Krukowska-Cyra­no­wicz – Wydział Udostęp­niania Zbiorów PBW w Bydgoszczy

Biblio­teka zaprasza do wspól­nego świę­to­wania języ­ko­wego bogactwa Europy. Dołącz do 800 milionów Euro­pej­czyków cele­bru­ją­cych ponad 200 języków euro­pej­skich, 24 języki urzę­dowe UE, około 60 języków regio­nal­nych oraz liczne dialekty podczas Euro­pej­skiego Dnia Języków!

Prezen­tacja: Tomasz Szulc, Kata­rzyna Krukowska-Cyra­no­wicz, Alina Melnicka-Zygmunt – Wydział Udostęp­niania Zbiorów PBW w Bydgoszczy

Główne cele tego wyjąt­ko­wego święta dosko­nale reali­zują dewizę Unii Euro­pej­skiej – „Zjed­no­czona Europa w różno­rod­ności”. Z jednej strony obchody zwra­cają uwagę na różno­rod­ność języ­kową oraz kultu­rową państw euro­pej­skich jako wartości, które powin­niśmy pielę­gnować i dzięki którym możemy osią­gnąć większe zrozu­mienie pomiędzy naro­dami. Z drugiej zaś podkre­ślają znaczenie wielo­ję­zycz­ności we współ­cze­snym świecie, bo to właśnie dzięki niej możemy poro­zu­miewać się i komu­ni­kować bez granic w jednej, wspólnej Europie. Dzień ten zachęca również do nauki języków obcych przez całe życie, nie tylko w trybie edukacji szkolnej, ale także poza nim – na potrzeby kariery zawo­dowej, czy też dla własnej przyjemności.

Lubisz podró­żować i zwie­dzać różne zakątki? Chcesz zajmować się tury­styką i krajo­znaw­stwem profe­sjo­nalnie? Przy­go­to­wu­jesz się do wyjazdu indy­wi­du­al­nego lub orga­ni­zu­jesz wycieczkę szkolną? Możesz liczyć na naszą pomoc – książki, czaso­pisma, filmy, publi­kacje naukowe, popu­lar­no­nau­kowe, prze­wod­niki tury­styki pieszej, rowe­rowej, wodnej, mili­tarnej… czekają na Ciebie w bibliotece.

Dziś przy­po­mi­namy, że celem Świa­to­wego Dnia Tury­styki (27 wrze­śnia) jest ukazanie roli tury­styki w społe­czeń­stwie w aspekcie kultu­rowym, poli­tycznym i gospo­dar­czym oraz jej wpływu na wyzna­wane wartości.

Co roku świętu towa­rzyszy inne hasło prze­wodnie, na przy­kład: „Tury­styka wzbo­gaca” (2006). Hasło na ten rok brzmi: „Tury­styka i rozwój obszarów wiej­skich“. Świa­towy Dzień Tury­styki 2020 ukazuje wyjąt­kową zdol­ność tego sektora do stymu­lo­wania rozwoju gospo­dar­czego poza dużymi miastami. Podkreśla również ważną rolę, jaką tury­styka odgrywa w zacho­waniu i promo­waniu kultury i dzie­dzictwa na całym świecie np. giną­cych tradycji czy zasobów przyrodniczych.

Po raz pierwszy w historii Świa­to­wego Dnia Tury­styki oficjalne obchody 2020 roku będą orga­ni­zo­wane przez grupę państw, a nie przez jedno państwo człon­kow­skie UNWTO (Świa­towej Orga­ni­zacji Tury­styki Narodów Zjed­no­czo­nych). Współ­praca trans­gra­niczna państw człon­kow­skich MERCOSUR (Argen­tyny, Brazylii, Para­gwaju, Urugwaju oraz Chile) odzwier­ciedla obecne zapo­trze­bo­wanie na między­na­ro­dową soli­dar­ność i współ­pracę w okresie pandemii.

Więcej infor­macji na stronie UNWTO.

Instytut Pamięci Naro­dowej uruchomił portal eduka­cyjny www​.zbrod​nia​po​mor​ska​1939​.pl, a także wydał mate­riały eduka­cyjne dla uczniów szkół ponad­pod­sta­wo­wych w postaci teki. Będzie ona dostępna w Biblio­tece dla nauczy­cieli, chcą­cych ją wyko­rzy­stać na lekcjach historii. Mate­riały skła­dają się z dwóch części: eseju histo­rycz­nego dla nauczy­cieli oraz zestawu ćwiczeń dla uczniów, info­gra­fiki z mapą oraz płyty z dwudzie­sto­mi­nu­towym filmem doku­men­talnym „Zbrodnia pomorska 1939”, zreali­zo­wanym przez IPN i Tele­wizję Polską. Na płycie znalazły się także wszystkie ćwiczenia dla uczniów w osob­nych plikach, aby ułatwić nauczy­cie­lowi ich wydruk na zajęcia.

Skala zbrodni niemiec­kich na obszarze przed­wo­jen­nego woje­wództwa pomor­skiego w 1939 r., ich charakter i rola Selb­st­schutz West­preussen to argu­menty, które świadczą o potrzebie wpro­wa­dzenia do histo­rio­grafii, edukacji i pamięci naro­dowej nowego pojęcia. Zbrodnia pomorska 1939 była przede wszystkim ekster­mi­nacją dzie­siątek tysięcy przed­sta­wi­cieli polskiej ludności cywilnej rozstrze­la­nych w ramach „Intel­li­gen­zak­tion”, ale także rolników, robot­ników i rzemieśl­ników zamor­do­wa­nych przez niemiec­kich sąsiadów z chęci zemsty czy chci­wości. Na Pomorzu zgodnie z nazi­stowską maksymą, że „zdrowe zwie­rzęta zabi­jają chore”, zamor­do­wano także tysiące chorych psychicznie w dołach śmierci w Piaśnicy, Szpę­gawsku, Mniszku, Choj­ni­cach. Zbrodnia niemiecka na ziemi pomor­skiej to także ekster­mi­nacja co najmniej 600 obywa­teli polskich pocho­dzenia żydow­skiego. Zanim mecha­nizm Zagłady i ludo­bój­stwa został rozwi­nięty na Wscho­dzie po 1941 r., został wcie­lony w mniej­szej skali na terenie okupo­wanej Polski w pierw­szych dniach okupacji.

W poszcze­gól­nych miej­scach zbrodni na Pomorzu Gdań­skim jest kulty­wo­wana pamięć o tych wyda­rze­niach, jednak tylko w wymiarze lokalnym. Więk­szość Polaków niemiesz­ka­ją­cych w obecnym woje­wódz­twie pomor­skim czy kujawsko-pomor­skim nigdy o nich nie słyszała.

Źródło: ipn​.gov​.pl